Nisan 10, 2013

Bildi de mi, yazdı


Demekten geri duramıyor insan, fark edince son mısraları.
 
Onun adalet kavgası da, sevdası da henüz bitmiş değil.
Nesiller boyu taşınıyor, türlü söylemlerle ve engellerle. Hele hele şimdilerde, görmeye görmeye yüzünü unutmuşken "adalet"in, daha bir sıcak his veriyor, ev gibi, bir dostun makamı gibi kalemi.
İnsanlık oldukça, barındırdığımız eksiklik var oldukça, daha çok yazılır çizilir gibi bu satırlar.
 
Güzel uyu Sabahattin Ali..
Yeni bedenler, yeni dostlar şiarını yüklenmekte, duyuyor musun..
 
 
İSTEK
Yanıyor beynimin kanı,
Bilmem nerelere gitsem?
İçime sığmayan canı
Hangi rüzgara es etsem?
Akşam sular karardı mı?
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi
Sağır göklere anlatsam
 
İçiliversem dem gibi,
Kırılıversem cam gibi,
Şamdanda yanan mum gibi,
Sabahı görmeden bitsem
 
Bir yüce ormana dalıp
Ya bir dağ başına gelip,
Beni yaradanı bulup
Malını başına atsam
 
Görünmez kollar boynumda.
Yarin hayali koynumda,
Sıcak bir kurşun beynimde,
Bir ağaç dibinde yatsam.
 
Sabahattin Ali