hepsinin “bir”den geldiğini kabul ederek.. sonra hepsini bir çırpıda gerekirse boğazına parmak atıp kusmadan, dayan dayanabildiğin, öğütebildiğin yere kadar.. hatırla..
ve an, o an sonsuz kişi birarada içinde. ölmek anlamsız, doğmak uzak bi his..
uyanırsın.. gök başka, reçelin kokusu tadını geçmiş, rüzgâr ufaktan okşar.. o gün daha yakın herşey.. daha gerçek tüm yalanlar.. kustuğun bakışlardan, kulelerden, sözlerden açılan yerler.. ruhun akar başından aşağıya, bi yerleşir. yeni şeyler zamanıdır! ruhuna işkence etmeden, kabulûyle otuyla bokuyla bu evreni, kılıçtan geçirilmiş yaralarına balçıklar sıvanmıştır; sızısı ihmal edilen.
döne döne.. ardı..
bir pencereden girdim dün gece, belki sabaha karşı. ışık kopyasızdı. yerde beyaz bir etek ütülüyordum, uçları salkım salkım.. biri diyor ki; sadece sesini duyduğum; bu yola girdiysen sakin olacaksın.. bu yolda gitmekse isteğin sakin olacaksın. fevriliğe yer yok..
içim de bana bunu söyleyip durmadı mı yıllardır? bi yoldan falan bahsettiği yoktu ya, neticede gidiyoruz işte gündüz gece..
kendi hayatın üzerinde hüküm fakiri iken sen, başka hayatların hükmüne destursuz talip olur musun.. yolun ortasında mideni siyah tüller doldurmaz mı?
doldurmaz, dersin.. ordan da bi çıkış var.. öyle ya..
herşey pembe olacak diye bir kural yok şu alemde ve keza siyah olacak diye de. bi beyaz vardı bi yerlerde, kirli beyaz olsun deyip, üzerine kum serdiğin.. ona çıkış ararsın, bulursun da istersen. yeter ki takıldığın ruh, o ekruda kaldığını anlayan, bununla “tamam”da karar kılan olsun..
ve oradan muhabbet yürüsün bundan böyle, gelgitlere çekin o arkasını belli belirsiz gösteren tülleri. böylece başlasın raks, eteklerini döndürerekten, başında taç yaprakları, gözlerini dört bir yanda gezdirerekten.. her açıyı görsün, her kuytuyu bulsun duvarlardaki.. açılmadık, tartışılmadık sis bırakmasın..
haydi vira..
Kemiksiz merhaba ;
YanıtlaSilLunaparkları severim.. şahsen bende dönme dolaba biniyorum hep malumu vechin olduğu üzere...
lakin lunaparklarda sevmediğim bişey var ki o da jetonu biten çocukların jeton gişessinin önünde ağlamaları , o inandıkları gerçeğin lunaparktan çıktıklarında sonlanacağını farketmeleri ...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSillunapark senin gerçeğinse Achilles, bence içinde dönmeye devam edersin ;)
YanıtlaSildön baba dönelim aynı yere gelelim. (:
YanıtlaSilmerhabalar:)
YanıtlaSiltrübünlerde yerimi aldım:))
takpteyimm...
bende sizi beklerimm...
saygılarımla...